O książce: 1977 / Wasilij Borovik jest znawcą i znawcą rosyjskiej starożytności. Siłą jego twórczości jest to, że organicznie łączy się ze wspaniałym językiem ludowych gawędziarzy, „bogoszników” i przebiegłych przedrzeźniaczy. Fabularyzowane eseje historyczne i etnograficzne V. Borovika, które przygotowały tę książkę, ukazują głębokie warstwy życia ludowego - życie, zwyczaje, stosunki społeczne wśród chłopstwa Zawołżańskiego na przełomie ostatniego i początku naszego stulecia. Pisarz skupia się na kronice rozwoju i upadku dwóch rodzin dziedzicznie bogatych ludzi - Inotaryewów i Daszków, którzy przybyli nad brzegi Kierżeńca i w dużej mierze zdeterminowali życie, codzienność i sposób życia społecznego tych dzikich, odległych miejsc. W pewnym stopniu jest to historia rozłamu zawołżańskiego, sekciarstwa, historia przebudzenia świadomości klasowej wśród najbiedniejszych z biednych – chłopów uciskanych i okradzionych przez bogatych.